FULL SCREEN INTRO

Het is weer raak, raak zoals het gedurende dit momentum binnen mijn bestaan steeds raak lijkt te zijn en iets vertelt mij dat de prognose voor de toekomst niet luiden zal dat het minder vaak raak zal zijn.

Geschokt deze week; was ik door het nieuws dat Mies Bouwman op de respectabele leeftijd van 88 jaar overleden is. Geschokt zoals ik vaker ervaar, naar gelang ik steeds vaker verneem dat om mij heen mensen wegvallen. Grote namen  van grootse mensen, namen van mensen waarvan ik niet anders wist dat ze er altijd al waren, altijd zouden zijn. Geschokt op een manier zoals ik geschokt was, die ene dag waarop de slager niet meer aan mij vroeg: “Had jij  misschien een stukje worst gewild?” (Hoe kon die die slager zulks taalgebruik ten tonele brengen? Wat had ik moeten antwoorden als jochie van zeven? Hoezo ‘gewild’ mijnheer? Impliceert u nu dat ik wellicht 10 minuten geleden naar een stukje worst zat te snakken, maar dat nu op het dat u het mij vraagt, mijn trek is afgezakt? Dan nog dat ‘misschien’? U gaat er van uit dat ik niet zeker weet of ik nu wel of geen stukje worst wil, zou willen of gewild zou hebben? Inmiddels zal het mij een… Vult u zelf maar in. Dit alles terzijde, vandaar ook die haakjes.). Het pijnpunt vindt niet zo zeer oorsprong in het gebruik der taal. Meer nog dan dat is het de confrontatie met de vergankelijkheid wat mij raakt.

Niets is houdbaar en alles verandert altijd, gaat voorbij. Voorbij willen gaan aan die wetenschap, probeer ik altijd maar mijzelf af te leiden met allerlei zaken die de essentie, mijn eigen sterflijkheid verstopt houden ergens onder een oppervlakte, alwaar het met een mooi woord latent aanwezig is. Het confronteert mij met de ironie, het paradoxale van waar ik gedood wordt door de tijd die ik tracht te doden.

Dat er straks gras op mijn buik groeit, terwijl er op een steen, valk naast mijn ontbindende hoofd, geschreven staat: “Mijn naam is geschreven in water.” (Origineel: Keats – ‘My name is written in water.”) dat schokt mij wel. Het ergste nog, daar heb ik het nog niet eens over gehad, het confronteert mij met iets onhebbelijks in mij. Geschokt ben ik niet door hun overlijdens. Het is niet dat het mij geheel onaangeraakt laat. Natuurlijk is het feit dat Kurt Cobain zijn hersenen ergens tegen een muur c.q. plafond plakken een schokkend beeld. Edoch is het feit dat ik door het sterven van de levens van anderen, magere Hein in mijn nek voel hijgen, dat ik merk dat ik goed onderweg ben richting mijn avonden, dat ik vanuit mijn ooghoeken steeds maar weer Damocles denk te bespeuren.

Het schokkende is dat uiteindelijk alles weer om mij lijkt te draaien. Dat het overlijden van een Mies Bouwman (God hebbe haar ziel) mij in mijn gevoelsbeleving doet terugwerpen tot hoe ik mij voelde op de dag dat ik ontdekte dat zelfs Barbapapa niet altijd Barbpapa bleef. Het wegvallen van anderen, van kaders waar ik mijn bestaan aan ophing, dat in plaats van rouw en compassie voor de nabestaanden het allerlei zaken oproept die egocentrisch van aard zijn en dat ik daardoor moet concluderen dat ik misschien wel een veel minder leuk persoon ben dan hoe ik mezelf eigenlijk wil zien.

Natuurlijk is het aan de andere kant ook een ontzettende rotstreek van de mensen die doodgaan. Omdat zij het zo nodig vinden om dood te gaan, daardoor moet ik dealen met zaken zoals hierboven omschreven.

Oké waarschijnlijk is dit het punt, waarop ik de grens overtreedt van wat moreel wenselijk al dan niet verwerpelijk is. Mijn argumentatie daarvoor bestaat uit:

• Humor over de doden mag, maar er is een ongeschreven regel die zegt dat er voldoende tijd verstreken moet zijn eerdat je er grappen over mag maken.
• Het gaat volledig voorbij de situatie, het leed van de ander en maakt alles ondergeschikt aan wat het met mij doet.
• Het was nogal goedkoop en smakeloos.

Zie daar, de drie argumenten welke de opdracht vroeg. Voorts ben ik ook wel klaar met de opdracht, dus hopende hiermee een tekst te hebben geschreven, verblijf ik. (Wanneer je mij zoekt, waarschijnlijk ben ik gewoon thuis.).

Raymond Mondria

Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium, totam rem aperiam, eaque ipsa quae ab illo inventore veritatis et quasi architecto beatae vitae dicta sunt explicabo. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt.